Kafası Karışmış İnsan Modeli

Apar topar blogtan uzaklaşışımın özetini o gece yazmıştım şimdi o yazıyı ekliyorum döndüm ayrıca bomba gibiyim:D

Ben bugün bloğu bırakma kararı aldım.Neden böyle gaza geldim bilmiyorum ama kendime çok küstüm.Bu sıra sık sık kendime küsüyorum.Sonra böyle saçma şey mi olur diyorum vazgeçiyorum.

Tam da sizlere alışmışken bırakamayacağım sanırım.Bir kaç günlük ara iyi gelir diye düşünüyorum kendimi hırpalamaktan ve sıkıntıdan ona buna , bloğuma bulaşmaktan vazgeçerim belki.

Adım atmaya cesaretim yok sanki sıkışıp kalıyorum gibi hissediyorum.Tarif edemiyorum…En basiti bir çanta dikerken bile kendimle savaş halinde buluyorum kendimi.Susmuyor lanet zihin vır vır vır ruhumu çürüttü!

Biri gelsin yardım etsin yol göstersin istiyorum buna rağmen yardım etmeye çalışanları dinlemiyorum:) Boş yere çırpındığımı hissediyorum belki durup nefes almayı denesem her şey biraz daha normale dönecek ama ben çırpınmayı seçiyorum.Sonra meleklerime beni neden terk ettiniz diye kızıyorum.Evet gerçekten kızıyorum , onlara da küsüyorum.

Hani tost yerken kaşar uzar uzar ve bademciklerinize yapışır hönk diye kalırsınız gözlerinizi patlatıp ölüyor muyum ne diye aklınızdan geçirirsiniz ya işte o hal beni anlatıyor:)

Aslında olan hiçbir şey yok somut bir kaos nedenim bile yok.Genel olarak bir sonraki adımı atacağım yeri görememekten oluyor tüm bunlar.Hepsinin geçeceğini biliyorum çok fazla yalnız kalmayı tercih ettiğimi de biliyorum.Kimseyi görmek içimden gelmiyor bu nedenle kendim ettim kendim buldum şarkısını söylesem iyi gidebilir.Hayata karşı eski tutkum yok ve bu beni çok rahatsız ediyor.

Kaoslu ruh halimin özeti bu şekilde karamelli meleklerim.

24 Ağustos 2011-08-24

04:24

Not : Bunu yazan ben miyim bilemedim.Şu an o kişi değilim bunu biliyorum:)